به یکی گفتند: «بیا بریم روضه!» گفت: «نه من شام خوردم!!!»
...
بعضی زن ها آدم های جالبی هستند؛ نه ببخشید بعضی زنها آدمهای عجیب و غریبی هستند. بعضی زنها میتوانند ساعتها حرف بزنند بدون آنکه خسته شوند و یا حرف کم بیاورند، خیلی هم برایشان مکان و زمان فرق ندارد مثلا مکان آن میتواند هیئت عزاداری و زمان آن شب تاسوعا باشد. بخشی از عجیب و غریب بودنشان هم برمیگردد به بی تفاوت بودنشان! بی تفاوت بودن به تذکرات انتظامات هیئت عزاداری...
این زنها تمام طول مدت سخنرانی مجلس حرف میزنند تا مبادا خودشان و دیگران فیضی نصیبشان شود... و همین زنها موقع روضه خوانی چنان ضجه میزنند که آدم از گریه شان گریه‌اش میگیرد...
و بعد روضه خوان مجلس شروع میکند به بد و بیراه گفتن به مشاور وزیر خارجه که گفته: «ما با آمریکا خصومتی نداریم...» و میگوید که ما باید خصومت داشته باشیم... و اضافه میکند: «من همینطور روضه میخونم هر کی دوست نداره نیاد این مجلس!!!»
و شما در بهت حرفهای روضه خوان هستید که میبینید هنوز مجلس تمام نشده همان زنهای«پرحرف» و «خوب گریه کن»، زودتر رفته اند جلوی در ایستاده اند تا زودتر نذری بگیرند... عده‌ای هم حلقه هایی تشکیل داده‌اند و با گوشی هایشان چیزهایی رد و بدل میکنند!
وقتی هم بیرون می آیید قاعدتا از چیزی که می بینید نباید خیلی تعجب کنید: ظرفهای نصف و نیمه قیمه پلو که روی زمین و یا داخل سطل آشغال انداخته شده...
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
مطالب گوناگون،
،
:: برچسب‌ها:
عزاداری ما,
